Politiek onvermogen blijkt uit evolutie leeflonen

Het aantal uitgekeerde leeflonen in Vlaanderen is tussen 2003 en 2007gedaald met 5,2%, dat is gemiddeld 1,29% per jaar. Dat blijkt uit cijfers die N-VA kamerlid Sarah Smeyers opvroeg bij Staatssecretaris voor Armoedebestrijding Delizee.

In 2003 betrof het aantal uitkeringsgerechtigden in Vlaanderen nog 42.899 personen. In 2007 was dit teruggedrongen tot 40.682 personen. “Een bescheiden daling, maar toch een positieve trend”, aldus Sarah Smeyers. De sterkste daling was er in de provincie Antwerpen, met 14,4% over de jongste 4 jaar.  In Wallonië is het aantal uitkeringen ondanks de sterke economische groei over dezelfde periode met 9,4 % toegenomen Sterkste stijgers waren Moeskroen met 19% en Aarlen met 16,2%. In Brussel was de toename van de uitkeringen zelfs explosief, met een stijging van 22,4% over de laatste 4 jaar.

Het hoogste aantal personen die recht hebben op een leefloon in verhouding tot het aantal inwoners vinden we logischerwijze in de hoofdstad terug waar 3,17% van de totale bevolking een leefloon ontvangt. In het arrondissement Luik is dit 2,05%, in Bergen 2,07% en in Charleroi 2,02%. Het hoogste percentage in Vlaanderen bedraagt 1,24% (arrondissement Antwerpen).

“Vlaanderen bewijst met deze resultaten dat activering van personen die recht hebben op een leefloon weldegelijk mogelijk is”, stelt Sarah Smeyers tevreden vast. “Een job is immers de beste garantie om aan de armoede te ontsnappen.”

Helaas moeten we ook vaststellen dat ondanks de goednieuwsshow die met regelmaat wordt opgevoerd in het zuiden van het land rond het Marshall-plan, daar ten gronde maar weinig is veranderd. “Ronduit dramatisch is de situatie in Brussel waar een sociale tijdbom tikt”, aldus een verontwaardigde Sarah Smeyers die "uit deze cijfers niets ander dan een verregaand politiek onvermogen kan afleiden om het tij te keren.” Blijkbaar creëert het Waals socialisme in haar Brusselse en Waalse thuishavens meer armoede dan oplossingen…